«دوم خرداد یک استثنا بود؛ استثنایی که امکان دارد در آینده به اشکال نوینی خود را بروز دهد و همه را بار دیگر غافلگیر کند.» این جمله را دو سال قبل سعید حجاریان در
شباهت های ۲ خرداد ۱۳۷۶ و ۲۹ اردیبهشت ۱۳۹۶
عبارات مهم : ایران
به گزارش قانون؛ «رقابت»، «مشارکت» و «شگفتی ساز بودن نتیجه» از بااهمیت ترین شاخصه های دوم خرداد ۷۶ بود. همان شگفتی که مردم را جهت خوش حالی در هر دو انتخابات به خیابان آورد. این اتفاقی بود که بیست سال بعد در ۲۹ اردیبهشت ۹۶ با شکلی نوین بازتولید شد. حجاریان درست گفته بود. «دوم خرداد استثنا» بود که اگرچه هرگز نمی تواند تبدیل به قاعده شود، ولی در عین حال توانایی تکرار آن در ابعاد متفاوت وجود دارد.
شباهت‌های ۲ خرداد ۱۳۷۶ و ۲۹ اردیبهشت ۱۳۹۶
رقابتی شروع شده است از دوم خرداد
ازدوم خرداد ۷۶ به بعد بود که صندوق رأی به یک مسابقه تمام عیار تبدیل شد. رقابتی که تا ثانیه های آخر ادامه دارشته و خواب را از چشمان همه، حتی تا آخر لحظه شمارش آرا ربود. این شاخصه ها در انتخابات دوازدهم به روشنی دیده می شد. اگر در پایتخت کشور عزیزمان ایران و شهرهای بزرگ، صندوق های رأی تعطیل نشده بود، شاهد خلق حماسه ای بزرگ تر از تمام رأی گیری های تاریخ کشور عزیزمان ایران بودیم. شاید كار رأی گیری به صبح شنبه نیز كشیده می شد و فاصله رأی روحانی با نفر بعدی آنچنان رقم می خورد كه هرگز قابل تكرار نبود.
سونامی رأی حسن روحانی در دور دوم یک سونامی واقعی بود. نه از آن دست که هر روز تیتر رسانه های رقیب در ۹۲ و ۹۶ بود. اگرچه بعد از دوم خرداد، مسابقه دو به دو در انتخابات های ۸۴ و ۸۸ تکرار شد، ولی نتیجه هیچ کدام شباهتی به دوم خرداد نداشت. در انتخابات ۹۲ اصولگرایان با چندینه کاندیدا در برابر روحانی قرار گرفتند و نتیجه انتخابات در مجموع آرا، همان رأیی بود که حالا ابراهیم رئیسی در انتخابات ۹۶ به آن دست پیدا کرده هست. تنها تفاوت آن، تجمیع آرای آن ها در یک سبد بود که در سال ۹۲ متفرق شد. ولی تفاوت رأی روحانی از ۹۲ تا ۹۶ بسیار است.
«دوم خرداد یک استثنا بود؛ استثنایی که امکان دارد در آینده به اشکال نوینی خود را بروز دهد و همه را بار دیگر غافلگیر کند.» این جمله را دو سال قبل سعید حجاریان در
ایده مرکزی حسن روحانی در انتخابات ۹۲ یک طرح مشخص بود. او آمده بود تا تعامل و اعتدال را به خصوص در پرونده هسته ای که آینده همه کشور به آن گره خورد بود، به اجرا در بیاورد. ولی در سال ۹۶ او به دنبال خیزش آرا و ایجاد امید در میان توده های مردمی رفت که می درخواست کردند به نوعی تفکر خاص، «نه» بگویند. روحانی از آن، «نه» به افراط نام برد. ایده ای محوری که توانست در مرحله عمل هم به اجرا در بیاید. از این منظر نیز میان دوم خرداد و ۲۹ اردیبهشت شباهت های بسیاری هست. دوم خرداد از این منظر یک خاطره خوش است که فریاد اعتراضی بود جهت نفی خشونت و یک سبک زندگی.
خیزش توده ها
هر دو رقیب روحانی (قالیباف و رئیسی) ایده مرکزی کمپین خود را حمایت از توده ها قرارداده بودند و تصور می کردند می توانند خیزش ایجاد کنند. همان وقت هم بعضی اصلاح طلبان اعتقاد بودند باید به سمت گفتمان توده های محروم رفت و انتخابات دوم خرداد را در برابر اقتصاد آزادی که دولت هاشمی پی گرفته بود، به پیروزی رساند. مصطفی تاج زاده اخیرا در گفت وگویی این عنوان را بیان كردکه آن زمان، میان دو طیف در درون اصلاح طلبان اختلاف نظر بود. یک طرف افرادی چون بهزاد نبوی قرار داشتند که اعتقاد بودند باید به سمت گفتمان طبقه محروم رفت و یک طرف کسانی چون تاج زاده بودند که با سیدمحمدخاتمی از وزارت ارشاد آمدند و به دنبال ساخت گفتمان آزادی و تقویت آن در توده های مردم بودند. تاج زاده به صراحت می گوید که بعد از انتخابات، بهزاد نبوی مشخصاً می گوید که فکر نمی کرد ایده دوم خردادی آن ها به چنان پیروزی ای دست پیدا کند.
شباهت‌های ۲ خرداد ۱۳۷۶ و ۲۹ اردیبهشت ۱۳۹۶
اشتباهات تکراری افراطیون
روحانی نیز با همین رویکرد، کمپین انتخاباتی خودش را از دور دوم مناظره ها شروع كرد. میان مناظره اول تا مناظره دوم، هفته مشکل جهت دولت رقم خورد. حمله های سخت باعث بیداری حسن روحانی شد. می گفتند: «روحانی باخت را قبول كرده»، «دستش در هنگام مناظره می لرزد»، «از حملات قالیباف وحشت زده شده» و حرفی جهت گفتن ندارد. ولی ظاهرا او تا مناظره اول، مسابقه را چندان جدی نگرفته بود. حسن روحانی كه در سه هفته نهایی دیدیم، شخصیتی بود كه خود اصولگرایان ساختند و خودشان از دیدنش متعجب شدند.همان غلط های افراطی که در دوم خرداد ۷۶ از سوی اصولگرایان انجام شد، در اردیبهشت ۹۶ هم تکرار شد. اگر آن وقت در تهران، کارناوال عصر عاشورا جهت تخریب صورت سیدمحمد خاتمی برپا کردند، این بار تخریب ها را به روستاها بردند و از سند ۲۰۳۰ وسیله ای جهت حمله به روحانی ساختند. حملاتی که ماهیت آن ها یکسان بود.
باورمندی به آرا
«دوم خرداد یک استثنا بود؛ استثنایی که امکان دارد در آینده به اشکال نوینی خود را بروز دهد و همه را بار دیگر غافلگیر کند.» این جمله را دو سال قبل سعید حجاریان در
از شاخصه های مهم ۲ خرداد ۷۶ باورمندی توده ها به تک رأی هایشان بود. همان ها که حتی نسبت به صندوق رأی اعتماد نداشتند ولی با این وجود، تک تک رأی هایشان را در دست گرفتند و پای صندوق رفتند تا قطره قطره هایی باشند که سیل به راه می اندازند. این همان اتفاقی بود که سه سال قبل هم شاهدش بودیم. مردمی که با چشمی دلواپس و با چشم دیگر امیدوار، ساعت های طولانی را در صف رأی سپری کردند تا قطره هایی باشند جهت پیوستن به دریایی بزرگ.
تجدید پیوند بعد از ۲۰ سال
دوم خرداد به خاطر میزان بالای همکاری مردم نیز شهرت دارد. همان چیزی که باعث شد از آن با عنوان یک «حماسه» یاد شود. این شاخصه در انتخابات دوازدهم نیز وجود داشت. از طرف دیگر، این نخستین مرتبه بعد از گذشت ۱۹ سال از انقلاب اسلامی بود که هموطنان خارج از کشور عزیزمان ایران احساس کردند باید با مردم داخل در یک همبستگی و اتحاد به پای صندوق رأی بروند و در تعیین آینده کشور عزیزمان ایران همکاری کنند.
شباهت‌های ۲ خرداد ۱۳۷۶ و ۲۹ اردیبهشت ۱۳۹۶
این اتفاق در انتخابات اخیر نیز دیده شد. سونامی حضور ایرانیان مقیم خارج، نه تنها مردم داخل بلکه دنیا را هم شگفت زده کرد. هموطنانی که کیلومترها مسافت را جهت رسیدن به کنسولگری ها و سفارتخانه های کشور عزیزمان ایران با صرف هزینه های زیاد طی کردند و ساعت ها در صف ایستادند تا نشان دهند، «ایران جهت همه ایرانیان» شعاری نیست که فراموش شود. سونامی دوم خرداد قابل بازآفرینی هست؛ این را ما این روزها آشكارا تجربه کردیم.
واژه های کلیدی: ایران | صندوق | ایرانی | اردیبهشت | انتخابات | ایرانیان | حسن روحانی | رقیب روحانی | نتیجه انتخابات
دانلود فایل ها
توجه: ممکن است تمام لینک های دانلود به دستور مقام قضایی حذف شده باشد...
